แท้ก็คือหัวโขนเขาโยนใส่
พอจบบทหมดเรื่องถอดเครื่องไป
เดิมเช่นไรก็เป็นเหมือนเช่นเดิม
ใครคิดอวดศักดาว่ายิ่งใหญ่
ประพฤติในความกร่างอย่างฮึกเหิม
พบผู้ด้อยยิ่งกระหน่ำเข้าซ้ำเติม
เบ่งตัวใหญ่กว่าเดิมไม่เกรงใคร
เมื่อถึงวันทัณฑโทษโลดรุกฆาต
เรือกระดาษสิ้นศักดิ์เขาผลักไส
จมกระแสเชี่ยวกลางชลาลัย
เหลือเพียงร่างทิ้งไว้ไร้วิญญาณ
มาอย่างไรกลับไปอย่างมือเปล่า
ไร้เดือนดาวศักดิ์ยศหมดเรียกขาน
สิ้นทรัพย์ที่สะสมมาเนิ่นนาน
รักและชังสิ้นกาลในทรงจำ
แม้นก่อนตายคลายอำนาจวาสนา
ไร้ผลบุญนำพาอุปถัมภ์
หมดสิ้นฐานชูคออย่างเคยทำ
ต้องชอกช้ำเพราะหัวโขนโดนยึดไป
ขอบคุณบทกลอนจาก
http://thaimisc.pukpik.com/freewebboard/php/vreply.php?user=dokgaew13&topic=1468
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น